De naïeve schilderkunst wordt gekenmerkt door een naïeve, ofwel kinderlijke manier van uitbeelden en gebruik van technieken. De naïeve schilderkunst onderzoekt zichzelf niet, en geeft dus een bijna kinderlijke vanzelfsprekendheid weer. In eerste instantie was deze schilderkunst een reactie op de romantiek vanaf de achttiende eeuw. Er zijn verschillende kenmerken in deze schilderkunst, enkele hiervan zijn het gebruik maken van een ontbrekend en verwarrend perspectief, duidelijke kleurvlakken, de hoge mate van details en uitdrukkingsloze gezichten.