Piet Verhaert - Monumentale gevel met poort - Verkocht

Piet Verhaert (Antwerpen, 26 februari 1852 – Oostduinkerke, 4 augustus 1908) was een Belgische schilder en etser van genretaferelen, stadsgezichten, interieurs, figuren en portretten. Ook schilderde hij decoratieve panelen.

Verhaert studeerde aanvankelijk beeldhouwkunst aan de Academie van Antwerpen maar schakelde over op de schilderkunst. Hij was een leerling van Jozef Van Lerius. In 1873 debuteerde hij op het Driejaarlijks Salon van Antwerpen. Hij was werkzaam in België en Nederland, en kortstondig ook in Parijs (1876) en Spanje (1882-1883) waar hij kopieën naar voorbeeld van Velázquez maakte. Verhaert was lid van de kunstenaarsgroep les XX (1883-84) en medestichter van Les XX (1891). Hij sloot in 1883 ook aan bij de Antwerpse kunstkring Wees U zelf, net als Les XX een reactie tegen de traditionele kunstinstituten.

In Wees U Zelf waren ook Pol Demont, Emile Claus, Theodore Verstraete, Edgar Farasyn, Frans Simons, Eugène Joors en Frans Van Cuyck actief. Wees U zelf bestond slechts tot in 1887. Ook was hij medeoprichter van de Société des Aquafortistes Belges. Vanaf 1886 was hij leraar aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van Antwerpen.

Verhaert werd beïnvloed door Henri De Braekeleer. Aanvankelijk schilderde hij genrescènes uit de zeventiende en achttiende eeuw. Zijn hele carrière door schilderde hij ook portretten in opdracht. Vanaf het begin van de jaren tachtig schilderde hij eigentijdse onderwerpen, werkte hij in openlucht en liet hij de bruine dominante kleuren uit zijn werk verdwijnen. Hij verwierf vooral bekendheid als schilder van de oude stadsbuurten van Antwerpen en van kusttaferelen. De wijde omgeving van zijn kustvilla in de duinen van de Westhoek bood hem daartoe inspiratie. In 1899 schildert hij een fresco in de traphal van het stadhuis van Antwerpen. Als etser maakt hij een album van oude hoekjes in Antwerpen.