Wim Harzing
Heilige Franciscus
Terracotta plaquette
Hoogte: 33 cm
Breedte: 11 cm
Gesigneerd
Gemerkt: Russel-Tiglia (Tegelen)
640 gram
Gaaf exemplaar
Wilhelmus Anthonius Maria (Wim) Harzing (1898 – 1978) was een Nederlandse beeldhouwer.
Harzing was een zoon van Anthonius Johannes Wilhelmus Harzing, architect en aannemer, en Jozephina Johanna Hendrika Schols. Zijn ouders stuurden hem naar de HBS in Utrecht. Hij maakte de school echter niet af en vertrok rond 1915 naar Amsterdam, waar hij een opleiding volgde aan de Kunstnijverheidsschool Quellinus. Na zijn eindexamen in 1920 studeerde hij enige tijd in België.
In 1922 vestigde Harzing zich als zelfstandig kunstenaar in zijn geboorteplaats. Zijn eerste opdracht, een ontwerp voor een Heilig Hartbeeld, voor de Utrechtse firma Weduwe van Rossum zou later in diverse formaten worden uitgevoerd. Zijn Christusfiguur wijst met diens linkerhand naar het Heilig Hart op de borst, terwijl de opgeheven rechterhand, met breed afhangende mouw, naar de hemel wijst.
Harzing werkte vooral in opdracht van de Rooms-Katholieke Kerk en maakte grote en kleine heiligenbeelden. Zijn eerste grote opdracht was een Heilig Hartbeeld voor de Laurentiuskerk in Voorschoten (1924). Voor dezelfde kerk ontwierp hij tien jaar later het altaar, een muurmozaïek en lichtramen (1934). Ook voor Leeuwarden maakte hij een Christusbeeld (1938). Hij werd uitgenodigd voor deelname aan de Wereldtentoonstelling van 1937 in Parijs.