Ruth Fischer (1913)

Ruth Fischer werd in 1913 geboren in een joods gezin in Hamburg, maar had de Tsjechische nationaliteit. Haar belangstelling voor kunst kreeg Fischer van vaderszijde. Ze bezocht de Kunstgewerbeschule in Hamburg, waar ze veel vrije kunsttechnieken leerde, zoals schilderen, tekenen en aquarelleren. Haar opleiding werd echter afgebroken toen het nazi-regime alle joden verbood om opleidingen aan openbare scholen te volgen. Fischer ging naar een privéschool om zich verder in tekenen en schilderen te bekwamen. Toen de dreiging van Hitlers regime te groot werd, verhuisden haar ouders en zusje in 1933 naar Nederland . Fischer volgde haar familie in 1939 . . In Amsterdam begon Fischer wederom met een nieuwe opleiding, nu aan de Nieuwe Kunstschool. Toen de oorlog uitbrak, moest ze ook die afbreken. Het was als onderduiker niet makkelijk om aan geld te komen, dus nam ze van alles aan. Ze ontwierp stoffen en beschilderde onder meer broches, houten servetringen en dassen. Opnieuw nam ze privéles bij kunstenaars thuis, waaronder Cas Oorthuys (1908-1975), Lex Metz (1913-1986), Dick Elffers (1910-1990) en Walter Weinberg.
Fischer ging zich toeleggen op illustreren en maakte zowel tekeningen als linoleumsneden: Ze werkte in opdracht voor uitgeverijen (Querido, Moussault, Van Oorschot en Noordhoff) en drukkers (Spruijt en Eijkelenboom), maar ook kranten (Tagblatt, Suddeutsche Zeitung, Het Parool) en tijdschriften (Delta en Goed Wonen). Fischer gaf avondlessen in tekenen en aquarelleren aan studenten van de Rietveld Academie en aan kinderen van bevriende kunstenaars. Daarnaast had ze particuliere cliënten, die eenmalig iets wilden laten ontwerpen, zoals de directeur van de Bijenkorf. Hij gaf haar een opdracht om menukaarten te maken, en Benno Premsela (1920-1997) bestelde nieuwjaarskaarten, die Fischer zelf afdrukte . Opdrachtgevers vond Fischer onder meer via het lidmaatschap van de Nederlandse Kring van Tekenaars (NKvT), de Gebonden Kunst federatie (GKf) en de Beroepsvereniging van Beeldende Kunstenaars (BBK). Persoonlijke contacten, zoals met Stedelijk Museum directeur Willem Sandberg (1897-1984) en andere museumdirecteuren, waren ook belangrijk. Fischer had een lange carrière als illustratrice, maar hield het in de jaren ’70 voor gezien. In plaats daarvan ging ze zich richten op vrij schilderwerk, waarbij ze letterlijk de vrijheid had om zich naar eigen inzicht uit te drukken. Het vrije werk van Fischer werd aangekocht door diverse musea, waaronder het Museum voor Moderne Kunst in Arnhem, het Gemeentemuseum Den Haag , Museum Boymans van Beuningen en het Cobra Museum in Amstelveen. Daarnaast zijn in Nederland en het buitenland regelmatig exposities van haar werk georganiseerd.